شکر یا قند با مزه شیرینش که برای تقریبا همه افراد مطبوع است، به همه نوع غذا و نوشیدنی افزوده می‌شود، اما مصرف بیش از حد آن هم به بیماری‌های مانند چاقی و دیابت می‌انجامد
شکر سفید و قهوه‌ای از جمله معمول‌ترین شکرهای در دسترس هستند.
شکر سفید و شکر قهوه‌ای که از گیاهان مشابهی معمولا نیشکر یا چغندر قند به دست می‌آیند و ترکیب‌شان بسیار شبیه به هم است. در واقع می‌توان گفت شکر قهوه‌ای شکر سفیدی است که مقداری «ملاس» در خود دارد. ملاس نوعی شربت تیره‌رنگ حاوی قند است که در فرآیند استخراج قند از گیاهانی مانند نیشکر یا چغندر قند تولید می‌شود.
همین ملاس افزوده است که رنگ تیره‌تر شکر قهوه‌ای را ایجاد می‌کند و ارزش تغذیه‌ای آن را اندکی افزایش می‌دهد.
از جمله قابل‌توجه‌ترین تفاوت‌ها میان این دو نوع شکر این است که محتوای کلسیم، آهن و پتاسیم در شکر قهوه‌ای اندکی بیشتر از شکر سفید است؛ اما توجه داشته باشید که حتی میزان این مواد مغذی در شکر قهوه‌ای هم چندان زیاد نیست و نمی‌توان از آن به عنوان منبع هیچ ویتامین یا ماده معدنی استفاده کرد.
شکر قهوه‌ای همچنین نسبت به شکر سفید به میزان اندکی کالری کمتری دارد، اما در این مورد هم این تفاوت بسیار اندک است. یک قاشق چایخوری (۴ گرم) شکر قهوه‌ای ۱۵ کالری دارد، در حالیکه همین مقدار شکر سفید ۱۶/۳ کالری دارد.
به جز این تفاوت‌های اندک تغذیه‌ای، تفاوت عمده این دو نوع شکر در اثری است که بر مزه و رنگ غذاها در آشپزی می‌گذارند، بنابراین اینکه کدامیک از این دو نوع شکر را انتخاب کنید، بیشتر به ترجیح شخصی شما بستگی دارد.
گرچه شکر قهوه‌ای نسبت به شکر سفید حاوی مقدار اندکی بیشتر مواد معدنی است، اما این مقدار آنقدر زیاد نیست که از لحاظ سلامت تفاوتی ایجاد کند. از طرف دیگر مصرف بیش از حد شکر چه سفید و چه قهوه‌ای زمینه‌ساز چاقی، دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی است.
توصیه کلی این است که میزان شکر افزوده شده از هر نوعی به غذاها از ۵ تا ۱۰ درصد کل کالری مصرفی روزانه تجاوز نکند.